DUTCH - column

HEEYOUU

Ik las net een artikel op girlscene.nl met blogtips van Carrie Bradshaw (uit Sex and the City) en kreeg meteen inspiratie én motivatie om weer eens een artikel te posten. Het is moeilijk om dit te blijven doen omdat je zoveel andere dingen moet en wil doen. En dit is ook leuk, maar soms denk ik: wie leest mijn blog nou? Maar als je stopt met posten leest al helemaal niemand je blog en krijg je er ook niet snel volgers bij. Dus aan alle girls: onthoud dit en gebruik het als spirit als je het bloggen even 'niet ziet zitten'':)

Vandaag mijn eerste column op deze blog;

Voornemens

Al de hele avond kijken we nieuwjaarsconverences van de ene caberatier na de ander, je hoort al vuurwerk en hebt wat kriebels in je maag. En dan, na eeuwig wachten, is het zo ver. De televisieklok telt af, en het vuurwerk barst los. Iedereen die bij elkaar zit geeft elkaar drie kussen en wenst gelukkig nieuwjaar aan iedereen die voorbij komt. Met champagneflessen en champagneglazen in onze handen lopen we het huis uit naar de straat, waar zich langzaam een kuddetje vormt. Mensen praten en lachen, en kijken naar het vuurwerk, rillend en springend, maar toch is het leuk. En in  mezelf bedenk ik me iets serieus, iets dat vrijwel niets te maken heeft met alles wat hier omheen gebeurt, omdat niemand er aan denkt. Bijna niemand. Een voornemen, ik lach ondertussen slapjes naar de mensen om me heen en boor een gat in al die laatjes in mijn hoofd om een voornemen te vinden, maar ik vindt niks.
Doe ik alles al goed? Ben ik te dom? Gunt de wereld mij geen verbetering? Ik stel mezelf al die vragen terwijl het vuurwerk om me heen uiteen knapt en het vuurwerk de hemel verlicht, het heelal. En nog steeds weet ik geen voornemen.
Ik weet niet waarom het belangrijk is, om niet arrogant over te komen? Om mensen te laten zien dat je beter kan, of om jezelf te laten zien dat je altijd beter kan? Dat je jezelf altijd kan overwinnen, en dat dat niet stopt. Dat dat oneindig ver blijft? Wie weet.
Mijn moeder vraagt waarom ik stil ben, ik krijg van een andere kant een glas champagne in mijn hand geduwd, één keer per jaar mag dat. Maar ik trek mijn schouders op, zet het glas op de stoep, spring wat en voel mijn gedachte mee springen. En dan weet ik het,
mijn voornemen, het schiet me te binnen.
Dus, mijn voornemen voor het nieuwe jaar is: me voornemen om voornemens te bedenken.

en hier een zelfgemaakt gedicht, wel serieus, maar het leven heeft ook een harde kant. een mysterieuze kant.

Ik lach, lach mee met twinkelende ogen,
vol van ideeën, rare ideeën.
Over het idealisme
van verdriet,
en ik weet niet waarom
wat ze heeft gedacht en denkt
hoe ze het voor zichzelf en de buitenwereld verklaard
wat heeft ze gevoeld
en wie deed dat haar aan?
was het slechts een illusie,
maar dan negatief.
was het nostalgie, puur angst.
voor de leegte of juist de chaos,
en de reden
van het bestaan en ontstaan
van wat er lijkt te zijn
en wat dacht ze over zichzelf
of was ze het verloren?
en leefde haar gedachtes
eenzaam een leven
dit leven.

x'mell